Νόσος Peyronie

ΟΡΙΣΜΟΣ

Η νόσος Peyronie, ονομάζεται και ινώδης σκλήρυνση του πέους, χαρακτηρίζεται από κάμψη του πέους σε στύση, ενώ σε βαρύτερες περιπτώσεις η κάμψη μπορεί να εμφανιστεί και σε χαλάρωση. Δημιουργούνται πλάκες (επασβεστώσεις) στον ινώδη χιτώνα του πέος οι οποίες δημιουργούν την γωνίωση προς οποιαδήποτε κατεύθυνση ανάλογα με την θέση που βρίσκονται.

Μπορεί να προσβάλει όλους τους άνδρες. Εμφανίζεται συχνότερα στην ηλικία μεταξύ 40 και 70 ετών, σπανιότερα δε, και σε μικρότερες ηλικίες. Η νόσος του Peyronie δεν είναι σπάνια νόσος. Υπολογίζεται ότι περίπου 20.000 άνδρες πάσχουν στην Ελλάδα και ο αριθμός είναι πιθανότατα μεγαλύτερος, καθώς η άγνοια και οι προκαταλήψεις αποτρέπουν την επίσκεψη στον Ανδρολόγο.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η ακριβής αιτιολογία δεν είναι γνωστή. Μικροτραυματισμοί κατά τη σεξουαλική επαφή που συμβαίνουν επί σειρά ετών και χωρίς να γίνονται αντιληπτοί αποτελούν την πιο συχνή αιτία. Ενώ προδιαθεσικοί παράγοντες είναι οι εξής:

Φλεγμονές, λοιμώξεις πέους και ουρήθρας.

Αυτοάνοσα νοσήματα όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, ερυθηματώδης λύκος.

Σακχαρώδης διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση.

Καθετηριασμός, κυστεοσκόπηση, διουρηθρικές επεμβάσεις.

Παρενέργεια φαρμάκων.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η κάμψη του πέους πολλές φορές συνοδεύεται από πόνο κατά τη στύση. Ψηλαφούμε σκληρία στο πέος. Μερικές φορές η γωνίωση είναι τόσο μεγάλη που καθιστά την διείσδυση στον κόλπο της γυναίκας αδύνατη. Παρατηρείται μείωση στο μήκος του πέους και πολλές φορές αποτελεί αιτία στυτικής δυσλειτουργίας.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

H διάγνωση συνήθως τίθεται με την κλινική εξέταση και ψηλάφηση της πλάκας. Για να εκτιμηθεί το μέγεθος του προβλήματος πραγματοποιούμε έγχρωμο υπερηχογράφημα, triplex πέους. Επιπρόσθετα, μαγνητική τομογραφία όταν χρειαζόμαστε περισσότερες λεπτομέρειες.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Σπάνια παρατηρείται αυτόματη βελτίωση και πλήρη υποστροφή της νόσου στο πρώτο έτος της εμφάνισης χωρίς καμία θεραπεία. Απαιτείται φαρμακευτική θεραπεία και πολύ συχνά χειρουργική αντιμετώπιση της κάμψης.

1. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετά φάρμακα χωρίς όμως υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Η γρήγορη έναρξη της θεραπείας παρέχει καλύτερα αποτελέσματα. Είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε νωρίς, στην αρχική φάση της νόσου, όταν δηλαδή η πλάκα δεν έχει λάβει την τελική της μορφή και όταν η στύση συνοδεύεται από πόνο.
Κάποια από τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε είναι η βιταμίνη E, αμινoβενζoϊκό κάλιο, Κολχικίνη, Tαμοξιφαίνη, L-Kαρνιτίνη. Συνήθως χορηγούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα από 3 έως 6 μήνες.
Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ενδοπεϊκές ενέσεις. Πραγματοποιούμε έγχυση διαφόρων ουσιών, όπως βεραπαμίλη, εντός της πλάκας με σκοπό την διάλυσή της. Η φαρμακευτική επιτυχία δεν ξεπερνά το 60-70% των περιπτώσεων.
Εναλλακτικά έχουν εφαρμοστεί:

α. Ακτινοβολία της πλάκας σε οξύ άλγος,

β. Εξωσωματική λιθοτριψία της πλάκας, προσφέρει μείωση του πόνου αλλά σχεδόν καμία επίδραση στην κάμψη,

γ. Hλεκτροφόρηση (ηλεκτροκινητική ενίσχυση απορρόφησης της διαδερμικής χορήγησης) με Bεραπαμίλη,